۱
بروجرديها به شهرشان مي‌گويند پاريس کوچولو.اگر شما هم اين شهر را با مردمان خونگرم و مهربان و خيابانها و کوچه هاي سرسبز و پاکيزه وصدها مجسمه و تنديس و المان زيباي شهري ببينيد ، حرفشان را تصديق خواهيد کرد.
۲
در بدو ورود به شهر نم نم باران هواي شهر را توصيف ناپذير کرده بود.اقامتمان در هتل زاگرس بود که بر دامنه کوههاي زاگرس بنا شده و يکي از زيباترين هتل‌هاي ايران است. مي‌شد از آن بالا شهر نمناک از اولين باران پاييزي را ديد و لذت برد.
۳
اينجا بيشتر از هر کسي مي‌توان تصوير آيت الله بروجردي را ديد و جالب تر آنکه مردم اين شهر سالهاست که بدون هر گونه جهت‌گيري سياسي به علاء‌الدين بروجردي به عنوان نماينده مجلس راي مي‌دهند. خيلي هاشان شمار دوره‌هايي که او نماينده‌شان بوده را نمي‌دانند و او هم در مقام رئيس کميسيون امنيت ملي برايشان سنگ تمام گذاشته و تا آنجا که توانسته باعث جذب سرمايه و امکانات براي اين شهر شده است.همين اواخر با تصويب طرحي باعث اعطاي مقام فرمانداري ويژه به اين شهر و استقلال اين شهر از خرم‌آباد مرکز استان لرستان شده است.
۴
بازار سنتي اين شهر همه بافت سنتي اش را از دست داده و تمام آنچه که مانده اسنت همين دو عکسي است که مي‌بينيد. اولي پيرمردي است که چتر تعمير مي‌کرد و دومي دوکهايي که با آن پارچه مي‌بافتند. پيرمرد چتر‌ساز پس از آن که از او عکس گرفتم با جستجو در خرت و پرت‌هاي ته مغازه‌اش بسته روزنامه پيچي به عنوان يادگاري به من داد . بعد که در هتل آن را بازکردم،ديدم يک در شيشه‌اي قندان است.هديه اي که اگرچه هيچ ارزش مادي ندارد اما نشانه خونگرمي و سخاوت بيدريغ پيرمرداست.







۵
فکر مي‌کنيد آرش اين بار از دامنه زاگرس تا کجا خواهد توانست تيرش را به پرواز در آورد؟






پ ن: هرچي به اين غول بي‌شاخ و دم و زبون نفهم گفتم که اگه خسته شدي بيا پايين تا چند ساعتي جات وايستم،گفت جلو نيا وگرنه با همين سنگ ميزنم تو سرت!!!

۱
تيترهاي صفحه سياسي را که خواند،روزنامه را ورق زد.نگاهي به اخبارگو انداخت.«اما خودمان ايم،خيلي چيزها را لاپوشاني مي‌کنيد.»تيترهاي صفحه هاي اقتصادي و اجتماعي را هم خواند و روزنامه را انداخت کنار.«اه!همه اش دستگيري و ارتشا و تظاهرات در اينجا و آن جا و اتهام اين يکي به ان يکي به دست کاري در انتخابات و اتهام آن يکي به تقلب در شمارش راي و اين چيزها. نمي‌دانم چه طور يک وقتي مي‌توانستم اين چيزها را بخوانم.»
سمت تاريک کلمات،حسين سناپور،۱۳۸۴

۲
تنهايم،تنهاي تنها،بي آنکه ميلي به ديدن و مصاحبت کسي داشته باشم،به قرار نگفته و ننوشته اي نگذاشته‌ام پاي تلويزيون به خانه جديد باز شود.بي‌خيال روزنامه هم شده ام ،مگر آنکه گاهي بي‌اختيار از روزنامه فروشي سراغ شرق را مي‌گيرم و با نگاه متعجب‌اش جواب‌ام را،حتي ديگر سراغ سايت‌هاي خبري را هم نمي‌گيرم...
و راحت ام!
و در عوض جاي همه اين هياهو و آشوب را کتابهايم گرفته است و نواي آرامش‌بخش تار و دف و سنتور و صداي ناکوک فلوتي که بعد از ماه‌ها دوباره خاک‌اش را تکانده‌ام.
باز گشته ام به دنياي ساکن و ساکت خودم،با همه خوشايندي‌ها و ناخوشايندي‌هايش و با يک دنيا حرف ناخوانده و نانوشته.


۳
اگر چه سخته،ولي به سختي‌اش مي‌ارزه.
هم فاله و هم تماشا!
اين کار جديد رو مي‌گم.
هفته قبل اراک بودم،فردا دارم مي‌رم يزد،اون هفته‌اش خرم‌آباد،اون يکي هفته‌اش کرمان!
اگه ديديد به جرم اينکه سفرهاي استاني‌ام از رئيس جمهور بيشتر شده،به دردسر افتادم تعجب نکنيد. به هرحال به سختي‌اش مي‌ارزه!

پ ن: اگه بند سوم به اون دوتاي قبلي ربطي نداشت به من مربوط نيست!
پ ن ۲: قطاب(به ضم قاف و تشديد طا)‌يزدي نميخواين؟