۱
مقصد لامرد است و خنج، جنوب استان فارس. منتها از روي نقشه مي‌شود فهميد که بهتر است بليط را براي عسلويه بگيريم. مي‌ماند قصه سه-چهار ساعت مسافرت زميني که آنهم چاره اي برايش نيست.

۲
وارد فرودگاه خليج فارس (عسلويه) که مي‌شوي ورودت به مهد تمدن صنعتي ايران زمين را خيرمقدم گفته اند و مشتاق مي‌شوي براي ديدن مشعل‌هايي که خاموشي ندارد.
به جاده که مي‌زني دو چيز جذبت مي‌کند. يکي تک گلدسته‌هايي که جا به جا از زمين سر برآورده و نشان از مذهب* ساکنان سرزمينش مي‌دهد و ديگري خط آبي که در کنار جاده همراهت مي‌آيد و به يادت مي‌آورد که چندي قبل باران آمده است.
مي‌پرسم :تازگي‌ها باران باريده است؟
مرد راننده مي‌گويد: اينها از ۲ هفته قبل مانده است.
مي‌پرسم: مگر زمين تشنه نيست؟
مي‌گويد : خاک آنقدر شور است که آب نميتواند در جانش نفوذ کند.

۳
از همان ابتداي مسير بوي تلخ و تندي مشامم را آزار مي‌دهد. دل به دريا مي‌زنم و از راننده مي‌پرسم که چيست. به يکي از مشعلهاي روشن در دوردست اشاره مي‌کند و ميگويد بوي گوگرد است و ما ديگر به آن خو گرفته‌ايم و آزارمان نمي‌دهد.
ولي بويش در آب و ميوه و سبزي و همه چيزشان عجين شده و آنقدر براي من آزار دهنده است که در دو روز اقامتم غير از کلوچه و شکلات لب به غذايي نزنم.

۴
در لامرد آب لوله کشي‌شان آلوده است و آشاميدني نيست. اين را مي‌شود از بشکه هاي آبي که از در و ديوار و سقف هر خانه و مغازه اي بالا زده است فهميد.
تحمل دو روزه اش با بطري هاي آب معدني هتل براي من سخت نيست اما گمان نمي‌کنم براي يک عمر کار راحتي باشد.

۵
(نمي‌خواهم نوشته ام را با همين لحن روايتگر پايان دهم که هزار بار نوشتم و به دلم ننشست.)
ميخواهم اين بار راوي قصه درد باشم. راوي قصه فقر. راوي قصه، نه!، واقعيت فقر و نجابت مردمان اين سرزمين که:
عسلويه بر روي اقيانوسي از گاز آرميده است و پالايشگاه گاز پارسيان تنها ۱۰ کيلومتر با لامرد فاصله دارد.آرامش بکر ساحل اولي را صداي جرثقيل ها و مته ها و کاميون‌ها بر هم زده است و مردم شهر دوم دارند گوگرد دودکش پالايشگاه را تنفس مي‌کنند و جالب آنکه به هر طرف که چشم بدواني مي‌شود کودک يا پيرزني را ديد که دارد با سختي کپسول گازي مي‌غلطاند براي شعله اي که گرماي سرپناه حقيرانه‌اي باشد.

۶
مي‌گويند چراغي که به خانه رواست به مسجد حرام است. تفسيرش با خودتان!


*:مساجد اهل تسنن را مي‌شود از روي تک گلدسته با معماري خاص‌اش شناخت.(چيزي شبيه تک گلدسته مسجد نمايشگاه بين المللي تهران)