December 2004
January 2005
February 2005
March 2005
April 2005
May 2005
June 2005
July 2005
August 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
May 2008
June 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
January 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
September 2009
October 2009
November 2009
December 2009
January 2010
February 2010
April 2010
June 2010
April 2012
Designed by
ARDAVIRAF
ARDAVIRAF
Thursday, May 24, 2007
نا مهربان با يار
يكي از رفتارهايي كه تازگي‌ها پي برده‌ام بسيار احمقانه است، اين است كه بخواهي شخص ديگري را در حس خوب كتاب جديدي كه خوانده‌اي سهيم كني .
البته بعد حماقت‌بار قضيه به معرفي كتاب خوب به دوستان بر نمي‌گردد. بلكه نكته آن در اين است كه بخواهي در معرفي آن از خودت مايه بگذاري و كتاب خودت را به دوستي كه مشتاق خواندن آن است امانت بدهي.
گمان مي‌كنم همين چند دليلي كه خواهم گفت براي ايمان پيدا كردن به حرف من كافي باشد:
* خيلي از كتابهايي را كه بسيار دوست‌شان دارم آنهايي است كه مدت‌هاست شير پاك خورده‌اي گرفته و پس‌شان نداده است:
رود راوي(ابوتراب خسروي)، شازده احتجاب(گلشيري)، ناتور دشت(سلينجر)، سيمور(سلينجر)، روي ماه خداوند...(مستور)،كوير(شريعتي) تومار شيخ شرزين (بيضايي)، نيمه غايب(سناپور) و ...
و اگر چه خيلي‌هايشان را دوباره خريده‌ام اما هيچ كدامشان نتوانسته‌اند جاي نسخه اول را پر كنند!
* مسلما كتابي كه ارزش خواندن دارد ارزش خريدن هم دارد.
* فرض كنيد شما سر و كارتان با مكانيكي جماعت است و حجم روغن و گريسي كه در تماس هفتگي با اين جماعت دامن‌گيرتان! مي‌شود براي روغن كاري چرخ‌هاي صنعت مملكت كافي است. فرض كنيد دوست شما هم پزشكي است كه جهت تميزي بيشتر روزي 2 بار با پر‌كلرين!(باور كنيد نمي‌دونم اون ماده‌اي كه شديدا بوي بيمارستان مي‌ده اسمش چيه!) دوش مي‌گيرد و ...
حالا كتابي رو كه خوندين( با سر و بال چرب و چيلي!) و هنوز مي‌شه جاي يه كتاب نو به ملت قالب كرد رو به رسم امانت بدين به اين آقاي دكتر و بعد از چند وقت يك توده چرك تحويل بگيريد!ا ون موقع احساس شما چيه؟
* وقتي داريد كتاب امانت داده‌شده تون رو پس مي‌گيريد ببينيد كه طرف يك كاميون نمك خالي كرده روي صفحه اول كتاب و با الفاظي كه احساس مي‌كرده مي‌تونه اولين شعر شاعري كشف نشده باشه، شما رو مورد عنايت قرار داده!
* طرف كه كتاباي خودش رو لاي زرورق نگه مي‌داره از كتاباي شما داره جاي زير ليواني استفاده مي‌كنه!
* دوستي كه كتاب‌تون رو قرض گرفته بدون اينكه نظر شما رو بخواد جلوي روي خودتون كتاب رو بده به شخص ديگه!
* از كتاب شما جاي دستمال واسه خشك كردن شربت آب نارنج استفاده بشه!!!
* و اين قصه تا صبح هم كه حرف بزنم ادامه دارد!
پ ن ۱: اين دليل نمي‌شه كه به اون دو-سه تا آدم نازنيني كه تابحال مثل بچه آدم كتابامو خوندن و پس دادن ديگه كتاب ندم.
پ ن۲: در اين كه در مورد كتاب‌هام بسيار آدم بي‌جنبه‌اي ام هيچ شكي ندارم. نيازي به تذكر شماها نيست.
پ ن۳: حاضرم هر كدوم از كتاباي بالا رو كه گفتم با يك نسخه نو از همون كتاب جايگزين كنم. خواهش مي‌كنم كتابامو پس بديد.
پ ن۴: هر گونه شباهت دوستان فوق‌الذكر با دوستان خودم شديدا تكذيب مي‌شود!
پ ن۵: ضمنا در اين جور موارد بدترين فحش اينه که:« خب اين باشه واسه من، يه دونه نوشو واست مي‌خرم!»
Labels: خودماني
shadidan dark mikonam
ما که از مستور بدمون میاد به شدت .
می فهمم چی میگین !
منم همین قدر رو کتابام حساسیت دارم ! نیمه غایبم روبه یکی امانت دادم و لی هیچ وقت بر نگردوند! هر چقدر با خودم کلنجار میرم که دوباره بخرمش نمی تونم ! توی اون کتاب خیلی جاهاش رو نوشته بودم !خط کشیده بودم ، با حس خونده بودم ! الان بخرم فقط خریدم برای کتابخونه !
خداییش خوشحال شدم که اسم " روی ماه خداوند را ببوس "رو تو اون لیست دیدم دمت گرم
سلام . هر کس کتابی را به کسی امانت داد یک دستش را باید برید و هر کس که کتاب امانت گرفته شده را پس داد دو دستش را .... در ضمن بادبادک باز رو هم بخون
خدارو شکر که آخرش فهمیدی