امروز هم از آن روزهايي بود كه از صبح يك دور كامل آرشيو وبلاگ‌ام را خواندم.
از سلام پست اول.
با خنده‌هايش خنديدم و با اندوه‌اش گريستم.
افسوس همه نانوشته‌ها را خوردم و سرخوش شدم از آنهايي كه نوشته‌ام و مانده‌اند.
امروز اين وبلاگ سه ساله شد و ...
تنها كلمه است كه مي‌ماند.


پ ن۱: يلداي همگي مبارك!